واقعیت، دروغ و آرتساخ

نویسنده: ویس مارتین

ترجمه: اومود دوٌزگوٌن

"آرتساخ" برای شما چه معنایی دارد؟ ممکن است نام یک میخانه هیپی ها در پورتلند باشد یا یکی از کشورهای خیالی- ساختگی اروپایی شرقی باشد!

گاهی اوقات حقیقت و دروغ از مسیرهای متقاطع عبور می کند ، و چیزی بیشتر از این در مورد جمهوری آرتساخ قابل تصور نیست. اگر فکر کردید که این جمهوری برآمده از اتحاد جماهیر شوروی سابق است - حق با شماست. اما این یکی اصلاً وجود ندارد. آرتساخ نام ارمنی این "جمهوری" است که هیچ کسی آن را به رسمیت نمی شناسد - نام اصلی و تاریخی این مکان قره باغ است و این جایی است که به طور قانونی آزربایجان صاحب آن است و چند هفته پیش جنگ تمام عیار بعلت نقض آش بس توسط اشغالگران ارمنی که کنترل آن منطقه را در دست دارند شروع شده و هنوز ادامه دارد.

آمریکا باید به این مهم توجه کند که یک جنگ رسانه ای بین المللی بسیار فراتر از میدان جنگ در جریان است تا نیروهای (اشغالگر) خطرناک ارمنی مورد حمایت روسیه و ایران را به عنوان مبارزان آزادی معرفی کند! و در همان حال ملت آزربایجان را به عنوان متجاوز محکوم کند! که طبق قوانین بین المللی همچون هر کشور دیگری در جهان به درستی از سرزمین خود دفاع میکند. این تلاش پراپاگاندای ارمنیها برای کشاندن ایالات متحده به جنگ به بهانه های دروغین است. بسیار ساده لوحانه است که داستانهای ساختگی مظلوم نمایانه ارمنیها را باور کنیم که آمریکا را به تصمیم گیری حیاتی و فاجعه بار در سیاست خارجی سوق می دهد.

درک حقایق واقعی ساده هستند. حدود سی سال پیش در طی سقوط امپراتوری شوروی ، ارمنستان جنگی وحشیانه در خاک آزربایجان بر سر قره باغ بخاطر وجود اقلیت ( ۷۰ هزار تا ۱۱۰ هزار ارمنی تبار) که در منطقه قره باغ آزبایجان اکثریت نسبی را تشکیل میدادند بقصد پیوستن به ارمنستان آغازگر جنگی بین ارمنستان و آزربایجان شدند که منجر به اشغال قره باغ و ۷ منطقه دیگر (۲۰٪ خاک آزربایجان) آن کشور شد.

امروز بعلت بیرون راندن آزربایجانیها از قره باغ همه ساکنان آنجا از قوم ارمنی هستند. اما در دهه 1990 ترکیب جمعیتی اینچنین نبود. در حال حاضر یک میلیون نفر آزربایجانی از قره باغ و ۷ منطقه دیگر که به زور از خانه هایشان بیرون رانده شدند و اکنون به عنوان آواره داخلی در کشور خود زندگی می کنند. پیش از جنگ قرنها مسیحیان و مسلمانان با کلیساها و مساجد خود مثل سایر مناطق آزربایجان زندگی میکردند. اما امروزه در ۲۰٪ مناطق تحت کنترل ارمنی مساجد ویران شده وتبدیل به طویله و از آن بعنوان محل نگهداری خوک و گاو استفاده می شود. با این اوصاف اکنون به ما گفته میشود که این مکان (قره باغ) را ارمنیها "آرتساخ" نامیده که فقط مسیحی است و ارمنی - و همیشه بوده و به ما گفته می شود که مورد حمله مهاجمان مسلمان قرار گرفته است!

اینطور نیست - آن چیزی که کیم کارداشیان ، استراتژیست ژئوپلیتیک خود گمارده و حامی مشهور "جمهوری آرتساخ" ادعا کرده است و این دلیل بر این نمیشود که آمریکا باید بیشتر برای کمک به ارمنستان تلاش کند. لذا ماآمریکائیها باید مراقب باشیم تا سیاست خارجی ایالات متحده را بر اساس واقعیت بنا کنیم و نه براساس یک داستان موزیانه و ساختگی هالیودی.

دولت ارمنستان در پشت جدایی طلبان ایستاده است کشوری با پیمان نظامی با روسیه که در بست میزبان پایگاههای ارتش روسیه با حضور هزاران چترباز روسی و نیروهای مرزی روسیه هستند.

ارمنستان همچنین توسط رژیم ایران پشتیبانی ، تأمین اعتبار و مسلح می شود. آنها مخالف آزربایجان هستند زیرا یک سوم جمعیت ایران را آزربایجانیها تشکیل میدهند و اینها درون ایران بودند که برای رسیدن به مطالبات خود مانند قیام های بهار عربی در خاورمیانه برای اولین بار به خیابانها ریختند.

ارمنستان به نوبه خود از نظر همزیستی با جدایی طلبان ارتباط دارد و قطع ارتباط یکی از دیگری غیرممکن است. در طول دو هفته (اول) جنگ اخیر ، نخست وزیر ارمنستان نیکول پاشینیان حتی برای بازبینی نیروهای جدایی طلبان به مرکز قره باغ کوهستانی سفر کرد در حالی که برای خبر رسانی مجریان تلویزیون آمریکا و انگلیس بطور اختصاصی او را همراهی میکردند.

کاری که پاشینیان واقعاً انجام داد این بود که (غیرقانونی) وارد کشور شخص دیگری شد تا میلشیای ارمنی که مشغول پاکسازی قومی ( آزربایجانیها) بوده و مورد حمایت رژیم ایران نیز میباشد به ادامه جنگ برای سرزمینهایی که تحت کنترل خود دارند و مالک آنها نیستند تشویق کند.

هفته گذشته هنگامی که نیروهای ارمنی با شلیک موشکی به گنجه دومین شهربزرگ جمهوری آذربایجان باعث کشته شدن غیرنظامیان شدند که هیچ توجیه دفاعی و جنگی نداشتند. بلکه حمله ای بود که از سرزمینهای اشغالی و جنگی آزربایجان به سرزمین مسکونی غیر اشغال شده آزربایجان انجام شد. و سوال این است که چه کسی متجاوز است؟ و چه کسی مدافع است؟

این بدان معنا نیست که ما باید آزربایجان را مسلح یا پشتیبانی کنیم. این بدان معناست که ما باید از افتادن کامل در دام فریبکاریهای رسانه ای حامی ارمنستان که در سرتاسر صفحه تلویزیون های ما پخش می شود دوری کنیم. همان جایی که ارمنستان و جدایی طلبان ارمنی مورد حمایت روسیه و ایران با پراپاگاندای بزک کرده نظیر ستاره هالیوود در تلاش برای کشاندن آمریکا به جنگ شخص دیگری میشوند.

ترجمه: اومود دوٌزگوٌن

https://intpolicydigest.org/2020/10/16/truth-lies-...

Wes Martin

Truth, Lies and Artsakh

What does “Artsakh” mean to you? Perhaps the name for a trendy hipster bar in Portland – or some fictitious eastern European country?

Sometimes truth and lies cross paths, and no more so than in the case of the Republic of Artsakh. If you thought post-Soviet state – you’d be right. But it’s one that doesn’t exist. No-one recognizes this “republic” – the Armenian name for the place really called Nagorno-Karabakh – and it is where, earlier this week, a ceasefire lasted a whole hour before the fighting was restarted by the Armenian-backed separatists who control it, against Azerbaijan who legally owns it.

America should care about this, for far beyond the battlefield an international media war is underway to re-brand dangerous Russian and Iranian-backed separatists as freedom fighters – and in the same breath condemn as aggressor the nation which by international law and every other country in the world rightly claims ownership. It is an attempt to drag the United States into the fight on false pretenses. And it would be all too easy to believe the tale being woven, leading America into making vital – and disastrous – foreign policy decisions.

The real facts are simple. Some thirty years ago, during the fall of the Soviet Empire, Armenia and Azerbaijan fought a brutal war within Azerbaijan over the majority ethnic Armenian enclave of Nagorno-Karabakh, leading to its control by separatists and separation – along with swathes of additional Azerbaijani territory with majority Azerbaijanis – from that country until the present-day.

Majority ethnic Armenian it was, and it remains. But in the 1990s there was a large Azerbaijani and Muslim minority – one million who were forcibly evicted from these lands and their homes and who now live as internally displaced persons within their own country of Azerbaijan. Then, Christians and Muslims lived therewith their churches and mosques – both with a joint claim to one and half millennia of history and culture. But no longer. Today the mosques are destroyed, their remains used as pens for grazing cattle. Now we are told this place which Armenia renamed “Artsakh” is Christian, and Armenian, only – and always was. And we are told it is under attack from Muslim invaders.

This is not – as Kim Kardashian, self-appointed geopolitical strategist and celebrity supporter of the “Republic of Artsakh” has claimed – a reason why America should do more to assist Armenia. It is a reason why we should be careful to base U.S. foreign policy on fact and not a carefully crafted Hollywood fiction.

For behind the separatists stands Armenia – a country with a military pact with Russia so intense they are host to a military base with thousands of Russian paratroopers and a dedicated Russian border guard corps.

Armenia is similarly backed, funded, and armed by Iranian Mullahs. They are opposed to Azerbaijan because one-third of Iran itself is ethnic Azeri – and it was that minority within Iran who first took to the streets to bring governance reforms during the Middle Eastern spring.

Armenia in its turn is so symbiotically connected to the separatists it is impossible to disconnect one from the other. During the recent two weeks of war, Armenian Prime Minister Nikol Pashinyan even traveled to the capital of Nagorno-Karabakh to review the separatists’ troops, with American and British TV anchors in tow for the media exclusive.

What Pashinyan really did was step into someone else’s country to encourage a militant Iranian-backed, ethnic-cleansing army to keep on fighting for lands they control but do not own. When that army fired missiles at Azerbaijan’s second city Ganja last week killing civilians it was not, in fact, any form of defensive action – but rather an attack launched from illegally occupied Azerbaijan into non-occupied Azerbaijan. Who is the aggressor and who is the defender now?

This doesn’t mean we should be arming, or backing, Azerbaijan. But it does mean that we should be avoiding completely falling into the media confidence trick that is being played across our TV screens – where Russian and Iranian backed Armenia and its separatist proxies are being sweetened with a sprinkling of Hollywood stardust in an attempt to drag America into someone else’s war.

Artsakh is a land of make-believe. So is the story behind it. If there’s anything the United States can do it is to wade into the conflict carefully.